O rasie
oczami pierwszych hodowców z Odessy
ODIS to nowa rasa psów, która została po raz pierwszy wyhodowana
w 1979 roku w klubie Consensus w Odessie.
Rasa ODIS powstała w wyniku planowego i spontanicznego skojarzenia foksteriera, francuskiego psa pokojowego i miniaturowego pudla.
ODIS to rodzaj skrótu, który oznacza Odessa Domestic Ideal Dog.
Hodowla zajęła 25 lat i dopiero w 2008 roku oficjalnie zarejestrowano psa rasy Odessa ODIS.
ODIS to jedyny w pełni wyhodowany pies na Ukrainie, który szybko zyskuje popularność wśród tych, którzy chcą mieć uroczego zwierzaka.
Na początku hodowli rasy ODIS psy miały barwne umaszczenie, jednak w 2000 roku kynolodzy podzielili rasę na dwie grupy:
o cętkowanym i białym umaszczeniu.
Rasa psów ODIS jest bardzo młoda i wciąż nieliczna.
Na terenie Odessy jest około 150 przedstawicieli rasy, a na świecie około 300.
Zainteresowanie rasą wykazują nie tylko sąsiednie kraje, takie jak Mołdawia, ale także Izrael, USA i Niemcy.
Natura psów tej rasy jest zrównoważona, wesoła i chętna do zabawy.
ODIS są mobilne i bystre, mają rozwiniętą samoocenę.
Niewątpliwą zaletą jest odporność tej rasy na choroby zakaźne.
Mając towarzyski charakter, ODIS doskonale nadaje się do szkolenia i może stać się niezastąpioną nianią dla Twojego dziecka.
ODIS wytrzymały fizycznie, uwielbia długie wędrówki, potrafi być dla swojego właściciela doskonałym partnerem na spacerach.
Jednocześnie codzienne spacery nie zajmują dużo czasu.
W krajach, gdzie występują ojczyste rasy psów, są one dumą i są uważane za osiągnięcie narodowej kynologii.
Tak się złożyło historycznie, że we współczesnej Ukrainie nie było ani jednej rasy psów ozdobnych.
W tak dużym europejskim kraju z kynologicznymi tradycjami ten fakt stał się jednym z motywów do stworzenia takiej rasy.
Jako wizualny prototyp nowej rasy wybrano owczarka południoworosyjskiego (jużaka) o pomniejszonych wszystkich proporcjach.
Wyjściowym materiałem były mieszańce niewiadomego pochodzenia, jak również przedstawiciele takich ras jak foxterrier szorstkowłosy, srebrny pudel miniaturowy, oraz maltańczyk.
W początkowej hodowli używane były krzyżowania pomiędzy mieszańcami niewiadomego pochodzenia jak i międzyrasowe krzyżowanie psów z dokumentacją rodowodową potwierdzającą pochodzenie.
W efekcie otrzymano heterozygotyczne osobniki – wyższe, z większą odpornością, kompletem zębów i bez problemów z wnętrowstwa.
Właśnie te psy dały potomstwo zewnętrznie podobne do miniaturowego owczarka południoworosyjskiego ( jużaka).
W efekcie otrzymano zewnętrznie identyczne psy tworzące grupę rasową później nazwaną ODIS , na cześć miasta Odessa, gdzie tą rasę stworzono.
Pierwsze hodowle Odisów to:
DIO PRESENT – własność Irina Bachareva
PRITS – własność Tamara Shorgovodska
OT DOROSCHINOY – własność Irina Doroshina.
Psy które początkowo wykorzystywano w hodowli były suchego – mocnego typu budowy, który charakteryzuje się przylegającą średniej grubości skórą.
Ten typ budowy następnie koreluje z sangwiniczno- cholerycznym typem układu nerwowego osobników.
Psy typu melancholicznego i flegmatycznego absolutnie nie były używane w hodowli.
W taki sposób w efekcie odpowiedniej selekcji danej grupy rasowej był utrwalony sucho – mocny typ budowy oraz sangwiniczno-choleryczny typ układu nerwowego.
Racjonalnie dla rasy był
określony format budowy ciała z indeksem 110:
idealną wysokością w kłębie jest dla suk – 35 cm, dla samców – 37 cm.
Głowa:
Wszystkie parametry i linie głowy są takie same jak u jużaka.
Stawiając sobie za cel otrzymanie firmowej rasy, hodowcy Odisów dążą do utrwalenia w eksterierze psów tej rasy określonych cech:
– zaznaczonego przedpiersia
– długiej i wysoko osadzonej szyi, nie krótszej niż głowa.
– wysoki przód
– indeks wydłużenia sylwetki nieprzekraczający 110
– wystarczająca długość kości sylwetki (ramię, przedramię, miednica, goleń, śródstopie) z dobrze zaznaczonymi kątami połączeń i śródstopiem ustawionym wyraźnie prostopadle do podłoża z równolegle ustawionymi kończynami zarówno w statyce jaki i w ruchu
– stabilny, prosty grzbiet, z lekko opadającą górną linią bez jakichkolwiek zbędnych ruchów na boki podczas biegu.
Wszystkie te cechy powinny zapewnić Odisowi zamaszysty, wydajny kłus z maksymalnym pokryciem przestrzeni odpowiednim dla jego wielkości.
Długa, gęsta sierść ( 7-15 cm) z obciążoną okrywą włosową sprawia wrażenie jednolitej okrywy wełnianego włosa.
Taki typ sierści ułatwia procedury pielęgnacji i groomingu.
Podstawowym umaszczeniem jest kolor biały.
Jako prawidłowe kolory wzorzec podaje również umaszczenia – płowe, szare i łaciate.
Wadą jest brak pigmentu, nie wybarwiony nos, nie wybarwione wargi, brak obwódek wokół oczu.
Reasumując:
ODIS jest ozdobnym psem do towarzystwa z typowym dla rasy klasycznym wyrazem.
Naturalność i elegancja to cechy rasowe Odisa.
Niewielkie rozmiary, łatwość pielęgnacji, łagodny charakter, podatność na szkolenie, chęć do zabawy i jednocześnie nienachalność powoduje, że ODIS zdobył popularność wśród mieszkańców miast.
Z takim psem da sobie radę zarówno dziecko jak i osobą starsza.
Wszystkie te wymienione cechy pozwalają polecać Odisa jako doskonałego psa rodzinnego.
Rasa ODIS powstała w wyniku planowego i spontanicznego skojarzenia foksteriera, francuskiego psa pokojowego i miniaturowego pudla.
ODIS to rodzaj skrótu, który oznacza Odessa Domestic Ideal Dog.
Hodowla zajęła 25 lat i dopiero w 2008 roku oficjalnie zarejestrowano psa rasy Odessa ODIS.
ODIS to jedyny w pełni wyhodowany pies na Ukrainie, który szybko zyskuje popularność wśród tych, którzy chcą mieć uroczego zwierzaka.
Na początku hodowli rasy ODIS psy miały barwne umaszczenie, jednak w 2000 roku kynolodzy podzielili rasę na dwie grupy:
o cętkowanym i białym umaszczeniu.
Rasa psów ODIS jest bardzo młoda i wciąż nieliczna.
Na terenie Odessy jest około 150 przedstawicieli rasy, a na świecie około 300.
Zainteresowanie rasą wykazują nie tylko sąsiednie kraje, takie jak Mołdawia, ale także Izrael, USA i Niemcy.
Natura psów tej rasy jest zrównoważona, wesoła i chętna do zabawy.
ODIS są mobilne i bystre, mają rozwiniętą samoocenę.
Niewątpliwą zaletą jest odporność tej rasy na choroby zakaźne.
Mając towarzyski charakter, ODIS doskonale nadaje się do szkolenia i może stać się niezastąpioną nianią dla Twojego dziecka.
ODIS wytrzymały fizycznie, uwielbia długie wędrówki, potrafi być dla swojego właściciela doskonałym partnerem na spacerach.
Jednocześnie codzienne spacery nie zajmują dużo czasu.
W krajach, gdzie występują ojczyste rasy psów, są one dumą i są uważane za osiągnięcie narodowej kynologii.
Tak się złożyło historycznie, że we współczesnej Ukrainie nie było ani jednej rasy psów ozdobnych.
W tak dużym europejskim kraju z kynologicznymi tradycjami ten fakt stał się jednym z motywów do stworzenia takiej rasy.
Jako wizualny prototyp nowej rasy wybrano owczarka południoworosyjskiego (jużaka) o pomniejszonych wszystkich proporcjach.
Wyjściowym materiałem były mieszańce niewiadomego pochodzenia, jak również przedstawiciele takich ras jak foxterrier szorstkowłosy, srebrny pudel miniaturowy, oraz maltańczyk.
W początkowej hodowli używane były krzyżowania pomiędzy mieszańcami niewiadomego pochodzenia jak i międzyrasowe krzyżowanie psów z dokumentacją rodowodową potwierdzającą pochodzenie.
W efekcie otrzymano heterozygotyczne osobniki – wyższe, z większą odpornością, kompletem zębów i bez problemów z wnętrowstwa.
Właśnie te psy dały potomstwo zewnętrznie podobne do miniaturowego owczarka południoworosyjskiego ( jużaka).
W efekcie otrzymano zewnętrznie identyczne psy tworzące grupę rasową później nazwaną ODIS , na cześć miasta Odessa, gdzie tą rasę stworzono.
Pierwsze hodowle Odisów to:
DIO PRESENT – własność Irina Bachareva
PRITS – własność Tamara Shorgovodska
OT DOROSCHINOY – własność Irina Doroshina.
Psy które początkowo wykorzystywano w hodowli były suchego – mocnego typu budowy, który charakteryzuje się przylegającą średniej grubości skórą.
Ten typ budowy następnie koreluje z sangwiniczno- cholerycznym typem układu nerwowego osobników.
Psy typu melancholicznego i flegmatycznego absolutnie nie były używane w hodowli.
W taki sposób w efekcie odpowiedniej selekcji danej grupy rasowej był utrwalony sucho – mocny typ budowy oraz sangwiniczno-choleryczny typ układu nerwowego.
Racjonalnie dla rasy był
określony format budowy ciała z indeksem 110:
idealną wysokością w kłębie jest dla suk – 35 cm, dla samców – 37 cm.
Głowa:
Wszystkie parametry i linie głowy są takie same jak u jużaka.
Stawiając sobie za cel otrzymanie firmowej rasy, hodowcy Odisów dążą do utrwalenia w eksterierze psów tej rasy określonych cech:
– zaznaczonego przedpiersia
– długiej i wysoko osadzonej szyi, nie krótszej niż głowa.
– wysoki przód
– indeks wydłużenia sylwetki nieprzekraczający 110
– wystarczająca długość kości sylwetki (ramię, przedramię, miednica, goleń, śródstopie) z dobrze zaznaczonymi kątami połączeń i śródstopiem ustawionym wyraźnie prostopadle do podłoża z równolegle ustawionymi kończynami zarówno w statyce jaki i w ruchu
– stabilny, prosty grzbiet, z lekko opadającą górną linią bez jakichkolwiek zbędnych ruchów na boki podczas biegu.
Wszystkie te cechy powinny zapewnić Odisowi zamaszysty, wydajny kłus z maksymalnym pokryciem przestrzeni odpowiednim dla jego wielkości.
Długa, gęsta sierść ( 7-15 cm) z obciążoną okrywą włosową sprawia wrażenie jednolitej okrywy wełnianego włosa.
Taki typ sierści ułatwia procedury pielęgnacji i groomingu.
Podstawowym umaszczeniem jest kolor biały.
Jako prawidłowe kolory wzorzec podaje również umaszczenia – płowe, szare i łaciate.
Wadą jest brak pigmentu, nie wybarwiony nos, nie wybarwione wargi, brak obwódek wokół oczu.
Reasumując:
ODIS jest ozdobnym psem do towarzystwa z typowym dla rasy klasycznym wyrazem.
Naturalność i elegancja to cechy rasowe Odisa.
Niewielkie rozmiary, łatwość pielęgnacji, łagodny charakter, podatność na szkolenie, chęć do zabawy i jednocześnie nienachalność powoduje, że ODIS zdobył popularność wśród mieszkańców miast.
Z takim psem da sobie radę zarówno dziecko jak i osobą starsza.
Wszystkie te wymienione cechy pozwalają polecać Odisa jako doskonałego psa rodzinnego.
